Το FoodLife στην μαγευτική Κούβα

Της Αλίκης Τάμπου

Όσοι επισκέπτονται την Κούβα έχουν την δυνατότητα να δουν μια χώρα καθόλα πλούσια σε γεύσεις, εικόνες και χαρούμενους ανθρώπους. Άνθρωποι γεμάτοι κέφι, χαρούμενη διάθεση που χορεύουν και τραγουδάνε και διασκεδάζουν χωρίς κάποιο λόγο έξω στους δρόμους από το πρωί μέχρι το βράδυ. Άνθρωποι που ξέρουν να φάνε και να διασκεδάσουν. Οι γεύσεις τους κατά κύριο λόγο είναι επηρεασμένες από την Αφρικανική και Ισπανική κουζίνα καθώς και από την κουζίνα των αυτόχθονων Αμερικανοϊνδιάνων.

Έτσι περιλαμβάνει μαύρα φασόλια, φιστίκια, καυτερές πιπεριές και χοιρινό από την κουζίνα των Αφρικανών σκλάβων που δούλευαν στις φυτείες της ζάχαρης, κρεμμύδι, σκόρδo, ελαιόλαδο και την τεχνική του σοταρίσματος από τους Ισπανούς εξερευνητές αλλά και σούπες από λαχανικά και καλαμπόκι από τους Ινδιάνους. Αργότερα μετά την απελευθέρωση των έγχρωμων, οι γαιοκτήμονες φέρανε εργατικά από την Κίνα οπότε και ήρθε μαζί το ρύζι που είναι το βασικότερο διατροφικό τους προϊόν.

Στην Αβάνα αν θέλει κανείς να φάει αυθεντικά και αρκετά οικονομικά, υπάρχουν μικρά ιδιωτικά εστιατόρια χωρητικότητας 12 ατόμων τα λεγόμενα paladares. Στεγασμένα σε κήπους και μπαλκόνια σπιτιών, στα paladares μπορείς να δοκιμάσεις εκτός από ρύζι και μαύρα φασόλια, ψητό αστακό, γαρίδες, φρέσκο ψάρι και ψητό χοιρινό. Νομιμοποιήθηκαν αρχές δεκαετίας του 90 όταν ο τουρισμός άρχισε να αυξάνεται, ενώ πριν λειτουργούσαν παράνομα.

Παλαιότερα υπήρχε ένα οικογενειακό καθεστώς, με μάγειρες και σερβιτόρους να είναι μέλη της οικογενείας που είχε και το σπίτι, στις μέρες μας όμως που πολλά αλλάζουν και εκσυγχρονίζονται στην Κούβα αυτό αλλάζει και μαζί και η παρεχόμενη ποιότητα της κουζίνας αλλά και της γενικότερης εξυπηρέτησης. Κάτι που επίσης αξίζει να σημειωθεί είναι ότι την ίδια στιγμή που οι τουρίστες και μπορούν να φάνε αστακό και  γαρίδες, κάτι τέτοιο είναι απαγορευμένο για τους Κουβανούς.

Ο νόμος ορίζει ότι ένας Κουβανός δεν μπορεί να πάει για ψάρεμα γαρίδας κάτι που άλλωστε είναι ο μόνος τρόπος για έναν μέσο Κουβανό. Διαφορετικά, εν δυνάμει μπορεί ένας πολίτης να αγοράσει γαρίδες από ένα εστιατόριο αλλά τελικά ένα τέτοιο μέρος είναι πολύ ακριβό για τους ντόπιους.

Προφανώς λόγω της αφθονίας και της εύκολης πρόσβασης σε φρούτα και όσπρια τα πιο γνωστά πιάτα της Κουβανέζικης κουζίνας περιλαμβάνουν μπανάνα σε διάφορες μορφές, ρύζι και φασόλια. Μπορεί λοιπόν κανείς να συνοδέψει το ποτό του με τηγανιτά τσιπς από μπανάνα ή να φάει μπανανολουκουμάδες ή ως συνοδευτικό με κάποιο κυρίως πιάτο. Ενώ σχεδόν σε όλα τα πιάτα υπάρχει ρύζι με διάφορους τρόπους, με τηγανιτό αυγό, λευκό με αρακά, κίτρινο πιλάφι με το μπαχαρικό annatto που προέρχεται από τροπικό δέντρο και τέλος το πιο διαδεδομένο το arroz congri το ρύζι που έχει μαγειρευτεί με μαύρα φασόλια και έχει πάρει ένα σκούρο χρώμα.

Επίσης, πολύ διαδεδομένο σε όλη την Λατινική Αμερική αλλά και στο Μεξικό είναι οι tamales, έδεσμα που γίνεται με πολτό από καλαμπόκι ψημένο μέσα στα ίδια του τα φύλλα σαν ντολμάς. Η Κουβανέζικη εκδοχή είναι με χοιρινό κρέας βουτηγμένο σε κουρκούτι καλαμποκιού, τυλιγμένο σε φύλλα καλαμποκιού που μπαίνει σε βραστό νερό. Στην συνέχεια τα φύλλα καλαμποκιού αφαιρούνται μετά το βράσιμο και μόνο το εσωτερικό είναι προς κατανάλωση.

Από την άλλη αν και τα φαγητά τους είναι κάπως πιο λιτά και μη συμβατά με τα ελληνικά εδέσματα, κανείς δεν έχει να πει κάτι για τα φοβερά cocktails που ακόμα και στο πιο ταπεινό και απλό μαγαζί είναι τόσο γευστικά. Τα κουβανέζικα cocktails είναι δροσιστικά μείγματα τροπικών συστατικών που επινοήθηκαν για να κάνουν τις ζεστές μέρες πιο υποφερτές. Χρησιμοποιώντας διαφορετικούς συνδυασμούς ρούμι, ζάχαρη, χυμό λεμονιού, λικέρ, σόδα, αρωματικά βότανα και πάγο. Mojito, daiquiri,pina colada, cuba libre, president και quarapo. Το τελευταίο είναι μη αλκοολούχο και είναι πολύ διαδεδομένο στην Κούβα. Φτιάχνεται με την βοήθεια ενός μεταλλικού στίφτη κατευθείαν από φρέσκο ζαχαροκάλαμο και όπως μπορείτε να φανταστείτε είναι γεμάτο από θερμίδες και γεύση.

Δεν θα ξεχάσω μια pina colada που αγόρασα σε ένα υπαίθριο πάγκο καθώς περίμενα την σειρά μου σε κάποιο αξιοθέατο.  Αυτό λοιπόν, αν και δεν είναι από τα αγαπημένα μου ποτά, ήταν το πιο καταπληκτικό cocktail που έχω πιεί ποτέ στην ζωή μου. Ήταν φτιαγμένο από φρέσκο χυμό ανανά, φρέσκο χυμό καρύδας και ένα γλυκό και ελαφρώς πικάντικο ρούμι, ειδικής έκδοσης από γνωστή μάρκα ρούμι που δεν κυκλοφορεί έξω από την Κούβα.

O Έρνεστ Χέμινγουεϊ εγκαταστάθηκε στην Αβάνα κάπου στα τέλη της δεκαετίας 1930 και αποτέλεσε την βάση του μέχρι και τον θάνατο του το 1961. Η ιστορία λέει ότι ο Χέμινγουεϊ σε μια από τις αναζητήσεις του στην Αβάνα επισκέφτηκε το γνωστό μπάρ Floridita και βλέπονταν τον bartender να φτιάχνει daiquiries το δοκίμασε και το έφερε κάπως στα γούστα του λέγοντας ‘’το προτιμώ χωρίς ζάχαρη και διπλό ρούμι’’ και έτσι από το κλασσικό daiquiri το μετονόμασαν σε Papa Doble και ο διάσημος Αμερικανός συγγραφέας το κατανάλωνε συχνά πυκνά.  Λένε ότι ενώ ήταν θρύλος στην κουλτούρα του ποτού, φαινόταν να έχει χάλια γεύση στα κοκτέιλ καθώς ο χρυσός του κανόνας ήταν να καταναλώνει τη μεγαλύτερη δυνατή ποσότητα αλκοόλ στον ελάχιστο χρόνο.

Έτσι μάλλον το γνωστό Hemingway Daiquiri  ήταν μια εμπορική ευκαιρία που κάποιος άδραξε λόγω της παρουσίας του δημοφιλούς συγγραφέα στο εν λόγω μπάρ. Αξίζει να σημειωθεί πως ακόμα το Hemingway Daiquiri δεν έχει καμία σχέση με το strawberry daiquiri που ήταν πολύ διαδεδομένο στα ’90 και αποτελείτε κυρίως από κατεψυγμένη γρανίτα φράουλα. Σας παραθέτω λοιπόν την αυθεντική συνταγή για το Hemingway Daiquiri, στην υγειά σας!

Hemingway Daiquiri

Συστατικά 

60ml λευκό ρούμι 

40ml χυμός λάιμ 

30ml λικέρ Maraschino

30ml χυμός γκρέιπφρουτ (φρεσκοστυμμένος, αν είναι δυνατόν) 

Lime wedge (για γαρνίρισμα) 

Οδηγίες 

Συνδυάστε όλα τα υλικά σε ένα σέικερ για κοκτέιλ γεμάτο με πάγο. Ανακινήστε μέχρι να κρυώσει καλά. Σουρώστε διπλά σε ένα ποτήρι κουπ. Γαρνίρουμε με λάιμ. Αν είστε δυνατός πότης σαν τον αγαπητό Έρνεστ αυξήστε το ρούμι κατά το δοκούν.

Ακολουθήστε το foodlife.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις