Η ανθοφορία του θυμαριού, της φασκομηλιάς και του σχίνου, στην Αστυπάλαια το Πάσχα, σου κόβουν την ανάσα

Ταξιδεύοντας Πάσχα στην πανέμορφη Αστυπάλαια, είναι σαν να δωρίζεις στην ψυχή σου τη μετέωρη κατάσταση μεταξύ γης, θάλασσας και ουρανού.

Και δεν είναι τίποτα απ’ όλα υπερβολή όταν αντικρίζεις την «πεταλούδα του Αιγαίου» ντυμένη με πράσινο. Απίστευτο για το βραχώδες έδαφος και τα βουνά της.

Όμως η ανθοφορία του θυμαριού, της φασκομηλιάς και του σχίνου σου κόβουν την ανάσα. Η κίτρινη και άσπρη μαργαρίτα, τα μωβ και τα κόκκινα αγριολούλουδα κατακλίζουν δρόμους, περιβόλια πριν μπουν θριαμβευτικά στο κάστρο για να στολίζουν τις εκκλησιές και τα χαλάσματα. Κι όλα τόσο αρμονικά αγκαλιασμένα από το μπλε της θάλασσας και του ουρανού που αισθάνεσαι χρέος σου να ευχαριστήσεις τη στιγμή που ζεις στην «μοναδικότητα» ακολουθώντας τους κατοίκους στα έθιμα και κάθε λογής συνήθεια που προστάζουν οι «άγιες μέρες» του Πάσχα.

Την Μεγάλη Πέμπτη μετά την εκκλησία οι νοικοκυρές πρέπει να βάψουν τα κόκκινα αυγά και να πλάσουν το Χριστόψωμο για την Λαμπρή όπου στη μέση θα δεσπόζει το κόκκινο αυγό περιτριγυρισμένο από ένα ζυμάρι σκέτο κομψοτέχνημα. Αυτή τη μέρα πρέπει να τελειώσουν και όλες οι προετοιμασίες για τα λαμπροκούλουρα γατί η Μεγάλη Παρασκευή είναι η μέρα που δεν πρέπει να κάνεις καμία δουλειά. Δεν πρέπει να φας παρά μόνο νερό, δεν πρέπει να λουστείς γατί θα έχεις πονοκέφαλο όλο το χρόνο, δεν πρέπει να καρφώσεις γατί τα μόνα καρφιά που ακούστηκαν ήταν του εσταυρωμένου.

Η καμπάνα ηχεί πένθιμα, πρέπει να προσκυνήσεις τρεις επιτάφιους σε διαφορετικές εκκλησίες ως την ώρα της αποκαθήλωσης. Το βράδυ μετά τα εγκώμια ο επιτάφιος της Παναγίας της Πορταϊτισσας βγαίνει για την περιφορά. Γύρω από το κάστρο ο σκαλιστός επιτάφιος ξεχωρίζει πάνω από τα κεφάλια των πιστών και τις φλόγες των κεριών ενώ τον συνοδεύουν μαυροντυμένη η Παναγία, ο Άγιος Ιωάννης και όλες οι εικόνες.

Μέσα από τα σοκάκια αντηχεί το «Ω! γλυκύ μου έαρ» για να καταλήξει στην πλατεία του χωριού όπου θα συναντηθεί με τον επιτάφιο του Άγιου Νικόλα. Εκεί ανασηκώνονται ψηλά για να περάσουν όλοι οι πιστοί από κάτω και να προσκυνήσουν στην συνέχεια το σταυρό και τις μαυροντυμένες εικόνες.

Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου μετά την πρώτη Ανάσταση και το χτύπημα της καμπάνας οι νοικοκυρές θα πρέπει να ετοιμάσουν το «λαμπριανό» για την ημέρα του Πάσχα, τα κιτρινοκούλουρα με το μυρωδάτο ζαφορά και τις λαμπρόπιτες. Θα φτιάξουν την γέμιση για το κουφάρι του κατσικιού, θα το γεμίσουν θα το ράψουν και θα το τυλίξουν τη λαδόκολα αφήνοντας το πάνω στις κλιματόβεργες μέσα στο ταψί. Το απόγευμα ανάβουν οι χτιστοί φούρνοι και όλο το βράδυ ψήνεται με υπομονή ενώ η ώρα της Ανάστασης πλησιάζει.

Οι χαρμόσυνες καμπάνες ηχούν σε όλο το νησί και το μήνυμα της αγάπης και της αισιοδοξίας ανεβαίνει μαζί με τα βεγγαλικά από τον τρούλο της Παναγίας στον έναστρο ουρανό. Ο πάτερ Ευσέβιος βροντοχτυπά την κλειστή πόρτα της εκκλησίας για να το ανοίξουν μεταφέροντας με πίστη και επιμονή την είδηση «θανάτω θάνατον πατήσας»!!!

Η Κυριακή ημέρα αγάπης και χαράς μετά την πρωινή λειτουργία είναι αφιερωμένη στο κάψιμο του Ιούδα κάτω από το επιβλητικό κάστρο και φυσικά στο φαγοπότι με τον ιδιαίτερο σε γεύση «λαμπριανό» και το νησιώτικο γλέντι κάτω από τους ήχους του βιολιού και του λαούτου που μακρόσυρτα και πανηγυρικά μιμούνται ου κυματισμούς του πελάγους.

Ακολουθήστε το foodlife.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις