H food blogger Σουρτούκω “ορκίζεται” στο φαγητό του κέντρου της Αθήνας και μας συστήνει τα αγαπημένα της στέκια

Αυτήν την περιγραφή θα συναντήσεις στην πρώτη είσοδό σου στο site της Μαριάννας, η οποία αυτό που κάνει στην πραγματικότητα είναι το “καλλιτεχνικό” της όνομα πράξη! Γυρνώντας στους δρόμους, τα στενά και τα πιο κρυφά στέκια της Αθήνας, η food blogger Σουρτούκω ξεναγεί τους λάτρες του φαγητού, όπως είναι και η ίδια, στις αγαπημένες της γεύσεις και στις νέες της ανακαλύψεις. Με ένα blog υψηλής αισθητικής και ένα instagram profil με χιλιάδες “ορκισμένους” στο καλό φαγητό ακόλουθους, η Σουρτούκω σε πείθει να την εμπιστευτείς και να την ακολουθήσεις στους κορυφαίους γευστικούς προορισμούς της πόλης.

Για μένα, όπως και για τον περισσότερο κόσμο δηλαδή, η καραντίνα ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος. Από εκεί που πριν έτρεχα με χίλια δυο πράγματα, βρέθηκα κλεισμένη στο σπίτι και χωρίς δουλειά. Το μόνο που με κρατούσε από το να μην το χάσω τελείως ήταν το “τι θα φάμε σήμερα”. Έτσι άρχισα να μαγειρεύω πολύ περισσότερο, να πειραματίζομαι και να διαβάζω πάρα πολύ για το φαγητό. Βρήκα εκεί τη δημιουργικότητα που μου έλειπε. Η ιδέα του blog προέκυψε ένα αυγουστιάτικο βράδυ στις διακοπές ανάμεσα στις δύο καραντίνες, όπου έτσι απλά, σε μια στιγμή καθαρότητας μου έγινε ξεκάθαρο το τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω.

Η φωτογραφία είναι ένα από τα λατρεμένα μου χόμπι, μου αρέσει πολύ να γράφω, είμαι με ένα κινητό στο χέρι, η “κανονική” μου δουλειά ήταν στην διαφήμιση, οπότε όλα έδεσαν πολύ φυσικά μεταξύ τους.

Ο περιορισμός της κατανάλωσης κρέατος και ζωικών. Είτε για ηθικούς λόγους, είτε για το περιβάλλον, είτε από άποψη υγείας, βλέπω ότι αρκετός κόσμος ψάχνει τρόπους να βάλει πιο πολλά λαχανικά στη διατροφή του. Κι εγώ η ίδια δεν τρώω κρέας εδώ και 8 χρόνια, αν και τρώω θαλασσινά, γαλακτοκομικά και αβγά. Τα πρώτα χρόνια, όταν ρωτούσαν αν υπάρχει κάτι χωρίς κρέας, με κοιτούσαν σαν εξωγήινη. Σήμερα τα περισσότερα εστιατόρια έχουν vegan & vegetarian πιάτα στο μενού τους και μάλιστα προσεγμένα, όχι απλά για να ξεπετάξουν τους περίεργους, ενώ ακόμα και οι μεγάλες εταιρίες στρέφονται στα vegan προϊόντα.

Είμαι ξεκάθαρα παιδί του κέντρου, και πιστεύω αυτή τη στιγμή το κέντρο της Αθήνας, ειδικά το ιστορικό τρίγωνο, αλλά κι πιο έξω περιοχές όπως το Παγκράτι, και το Κουκάκι, μπορούν να καλύψουν τα πάντα: από streetfood μέχρι πιο fine dinning καταστάσεις.

Προσωπικά, εμένα θα με βρεις να πίνω κρασάκια στο Τανίνη Αγάπη μου, να παίρνω take away από το Noa Poke και το Feyrouz, να τρώω street food στο Tuk Tuk Thai street food και στη Μπουμπού, παγωτάκια στο Django Gelato, μακαρονάδες στο Alex the fresh pasta bar, φοκάτσιες και πρωινάρες στο Black Salami, ναπολιτάνικη πίτσα στο Nolio, και pinsa romana σε κάποιο street party του Κεντρίνα.

Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στην κουζίνα της Μέσης Ανατολής. Η μαμά μου είναι από την Κύπρο, και μαγείρευε μια “μπασταρδεμένη” κουζίνα όπου έχωνε τις γεύσεις της μέσα σε όλα τα πιάτα. Το κατάλαβα όταν έφαγα για πρώτη φορά λιβανέζικο στην Αθήνα, που αν και δεν είχα φάει ποτέ ξανά στη ζωή, τα αρώματα  και οι γεύσεις μου θύμιζαν ότι είμαι σπίτι. Από εκεί και πέρα λατρεύω οτιδήποτε ethnic, κυρίως γιατί μ’ αρέσει να ανακαλύπτω καινούριες γεύσεις. Ό,τι άγνωστο ή περίεργο υπάρχει, θα το φάω.

Μακαρονάδες. Τέλος.

Φρέσκος κόλιανδρος, καυτερές πιπεριές και λάιμ. Και ειδικά όλα αυτά μαζί παίζει να είναι ο αγαπημένος μου γευστικός συνδυασμός.